هر وقت مطلبی برای نوشتن ندارم و ذهنم از تکاپو می‌افتد، وبلاگ‌های به‌روزشدهٔ بیان را مرور می‌کنم. گاهی جذب عنوان مطالب می‌شوم و گاهی گرفتار سه‌خط اول!
کم پیش می‌آید تا تهِ متن‌های طولانی را بخوانم. نه اینکه آن متن بی‌ارزش باشد؛ فقط حوصلهٔ خواندن متن‌های طولانی را ندارم؛ به‌خصوص اگر انتخابم تصادفی باشد.
از آن طرف هم، برخی متن‌ها را نخوانده رها نمی‌کنم؛ مثلاً اگر متنی منشأ الهام باشد یا قلم روان باشد یا واژه‌های کمیابش کم نباشد، واژه‌به‌واژه می‌خوانمش.
همیشه سعی می‌کنم بیش از سه هدف را نشانه بگیرم: هدف اول الهام‌گرفتن، هدف دوم واژه‌یابی، هدف سوم آشنایی با نحوهٔ به‌کارگیری واژهها، هدف چهارم آشنایی با دنیای دیگران و هدف پنجم بداهه‌نویسی.
یک‌کم گنده‌گویی کردم و حاشیه رفتم. اصل مطلب خط اول است، به‌علاوهٔ همین دو خط: بداهه‌نویسی را توصیه می‌کنم به خودم؛ بداهه‌نویسی زیر متن‌های بروبچه‌های بیان.
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۲۲:۴۵
۲۲آبان۱۳۹۶
