مورد، مورد دارد

اگر ذهنی تنبل می‌خواهی، از مورد زیاد استفاده کن؛ مثلاً مورد قبول، مورد تحسین، مورد تقدیر، مورد احترام و مورد نظر.

اگر می‌خواهی مطلبی بنویسی که به دل ننشیند، مورد را فراموش نکن؛ برای مثال وی مورد احترام قرار گرفت. هم مجهول است، هم مورددار!

اگر درازنویسی مرام توست، مورد بهترین گزینهٔ پیش رویت است؛ برای نمونه بنویس وی فلان عمل را به مورد اجرا گذاشت.

اگر متن‌هایی سرد و بی‌روح موردنظر توست، مورد را نادیده نگیر.

مورد بررسی قرار داد.

مورد توجه دوستان قرار گرفت.

مورد تقدیر شخص مدیر قرار گرفت.

مورد‌‌...

اصلاً مورد یعنی راه ورود آب و آبشخور!

مورد، هم کلیشه است، هم سریع خودش را جلو می‌اندازد، هم بی‌قواره است، هم بی‌معناست. حتی درازنویسی هم هست.

ذهن تنبل موردپذیر است و ذهن پویا موردگریز. ذهنت را با مورد بپرور و هر جا دیدی‌اش رفتاری متناسب با جایگاهش در جمله بروز بده.

وی مورد تقدیر قرار گرفت: مدیر از وی تقدیر کرد.

او مورد احترام قرار گرفت: به او احترام گذاشتند.

مورد بررسی قرار داد: بررسی کرد.

موردنظر: مدنظر

مورد احترام: محترم

مورد قبول: پذیرفتنی یا مقبول.

مورد، نه قابل‌قبول است، نه باکلاس؛ پس

لطفاً در متن‌هایتان مورد نریزید!

محمدباقر قنبری نصرآبادی

۱۳:۴۶

۱۵آبان۱۳۹۶