تو می‌گویی چطور می‌شود
دل باشد فهم نباشد
چشم باشد دیدن نباشد
گوش باشد شنیدن نباشد
من می‌گویم آخر لازم و ملزوم همدیگر که نیستند
تو می‌گویی همین که گفتم و بس!
من می‌گویم به پیشوند کج زینت داده شده‌اند
کج‌فهمی
کج‌بینی
کج‌شنوایی
و همین عدم است
می‌گویی چطور؟
می‌گویم کربلا
می‌گویی غرض؟!
می‌گویم امام را نشنیدند
حرم را ندیدند
و حق را...!
بهت‌زده چیزی نگفت
پس تیر خلاص را زدم
گفتمش اینان به سان ستوران‌‌اند
بلکه گمراه‌تر
چه اینکه در خون امام خود غوطه خوردند
محمدباقر قنبری نصرآبادی
سال ۱۳۹۲
...جنگ سختی درگرفت
میان ضد ارزش و ارزش
همان خودخواهی و خداخواهی
میان یزید ملعون و حسین علیه‌السلام
به تعمّد نگارش اینگونه می‌رود
که حسین شد حلوای نقد
و یزید سرکهٔ زمانه
لابد در لفافه سخن می‌رانم
اما این هم صراحت
اینگونه بود که منِ کرنش‌گر حق حیات می‌باخت
و منِ برتر حق حیات می‌داد
تنها یک منِ ارزشی
دانست حق حیات و حیات معقول را
و دانست که دانستن را اکتفا نکرد.
عاقبت در نهایت مظلومی
اما
مقتدرانه جان باخت.
روزگاران خزان‌زده خزیدند به گذشته
و امروز همچنان شاهراه انسان و انسانیت جاری است.
اما جانبازی
و از من بپرسی می‌گویم عشق‌بازی
درباز نگه‌داشتن این شاهراه
جاری‌تر است.
محمدباقر قنبری نصرآبادی
سال ۱۳۹۲
به مستی راقم و اعجاز سطور
اعتقادی بس راسخ دارم.
قلم‌زدنی واقعی
نه برای تفریح
نه مفرّی
نه امرار معاشی
که همچنان از حرارت و هرم مستی،
حریقی بس جانسوز
و نیست‌کننده
به دامان بشر و بشریت زد
و درست در همین لحظه
که مس وجودی چون مومی سست،
سخت پذیرای قالبی منقّح شده است
هستی جدیدی توأمان با مستی شورانگیز
تقدیم بشر و بشریت کند.
به علامه جعفری رحمة‌الله‌علیه
که روحش قرین رحمت باد!
محمدباقر قنبری نصرآبادی
سال ۱۳۹۲
من منِ من
گر کنی من من و من من
هی کنی من
منمیّت
پرسمت از مأمنت
نان و خورشتت کو، کجاس
از کجا آمده‌ای
به کجا می‌روی آخِر
ز چه رو آمده‌ای؟
این چنین است که کنی مِن مِن و مِن مِن
و نداری تو جواب!
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۹:۲۵ صبح
۱آبان۱۳۹۲
در عجبم
نمی‌دانم شاید
شاید کثرت تعارض در موضوع واحد
و وحدت زمانی عارض‌شدن بدین عارضه
و اطالهٔ ممتد در مقاطع مختلف
و من آن موضوع واحد شاید
انبانی از تعارض
اکنون همین زمان حال
و روزگاری است به هم خو گرفته‌ایم
من متفاوت از احوال من
احوال من هم غیر از قال من
این قال هم متفاوت از نوشته‌هایم
شاید این من دیگر من نیست
تنها تعارض است
و من انبانی متعارض
شاید متعارض با خود تعارض هم
شاید...!
این همه معلول نفی علت وجودی
به جهل بود
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۹:۱۹ صبح
۲۹آبان۱۳۹۲
شگفتا!
در خلقت و تدبیر ربوبی حضرت حق.
کمال حقیقی ماسوی در جهت کمال انسان است
تا روزی که برانگیخته شود.
خوشا به حال به کمال رسیدگان حقیقی در آن روز:
نه رهایافتگان از جهنم
و نه ره‌یافتگان به جنّت
که عاشقان وصال‌یافته به حق!
محمدباقر قنبری نصرآبادی
چهار پنج روز آخر سال ۱۳۹۱
ٰ
ٰ
گر ندارد وزن و اوزان شعر من
گر نبودش فاعلاتن فاعلاتن شعر من
گر ندارد قاعده این شعر من
گر نبودش قافیه در شعر من
گر ندارم طبع شعر و شاعری
گر ندارم ذوق من روحی لطیف
زین سبب بر من ببخشای شعر من
کن قبولش شعر من
که مجست ترتیب و آدابی دلم
هر چه می‌خواست بگفت دلتنگی‌ام
گر که بودش نارسا و پر غلط این شعر من
داستان آن نبی و آن شبان بود شعر من
محمدباقر قنبری نصرآبادی
زمستان سال ۱۳۹۰
الهی
چون تویی محرم اسرار
و محرم افشا
به چه کس توان بگفتن اسرار؟!
*محرم اولی: خودی
*محرم دومی: حرام‌کننده
محمدباقر قنبری نصرآبادی
ساعت: فراموش کردم.
تاریخ: ۱۳۹۰
الهی
چه جبری از این زیباتر و پسندیده‌تر
که اگر بنده‌ات مرتکب نواهی شد،
لاجرم برای از نو شروع‌کردن به‌سویت باز می‌گردد
و چه اختیاری از این زیباتر و پسندیده‌تر که بنده‌ات
به این جبر تن در دهد.
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۵:۵۲ صبح
۲۶فروردین۱۳۹۲
مشو غرّه به افتادگیّ و فروتنی
که به تسویل مبتلا شده‌ای و باز غرّه‌ای
تو به سان آن آدم ابوالبشری شاید
نخواهد فتادن ز اقبال و ز ادبار افتدی
*غرّه: فریب‌خوردن
*تسویل: خودگول‌زنی
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۵:۴۱ صبح
۱۲اردیبهشت۱۳۹۱
