جهان‌بینی من محدود
به تأثیر از پاره‌ای
اما آن پاره‌ها
همان تافته‌های جدا بافته
همان عوام کرنش‌کُن
و خواص کاذب
اجازه نمی‌دهم دیگر
نه به خود نه به آن تافته‌ها
جهان‌بینی مرا متأثر
از نگرش خود کنند
جهان‌بینی من
فقط توحیدی است
و الهی
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۹:۲۶ شب
۹فروردین۱۳۹۳
طاعون زده‌اند
داراهای نااهل در بدو امر
حال که استیفا می‌کنند
جزامی‌اند
نااهلان دارا
با بدعت‌هایشان
طاعون‌زده‌های جزامی‌اند
و ندارهای نااهل
دنباله‌های بریدهٔ جزامی‌های
طاعون‌زده
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۲:۳۵ بامداد
۱۵فروردین۱۳۹۳
یک استعداد است
برای بردگی و اسارت
برای ساقط‌شدن از حَیِّز وجودی
انتفاع به کنار
انتفاع از تمام موهبت‌های الهی
همان حقوق عامّ هر جاندار
و خاصّ نوع بشر
سیاه‌بودن یک استعداد است
استعداد برای داشتن
داشتن هیچ حقی!
و انسان‌بودن یک استعداد دیگر
استعدادی برای روا داشتن تجاوز
بر هم‌نوع
پس از تمام‌کردن رمان ریشه‌ها
نوشتهٔ الکس هیلی
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۸:۴۰ صبح
۱۸فروردین۱۳۹۳
نمی‌بینم
شرافت کودکانهٔ کودکان را دیگر نمی‌بینم
اصلاً کودکی نمی‌بینم
چه مشمئز‌کننده
آمیزهٔ ابتذال و کودکی
برچهرهٔ دخترک‌ها
و غم‌انگیز بارش شرارت
از حدقهٔ چشم پسربچه‌ها
می‌بینم گوسفندبودن بشر را
همچنان
برای ذبح‌شدن
به پای تمدن
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۱۲:۳۵ظهر
۱۸خرداد۱۳۹۳
درخت سیب جوانه زد
در دلم
همان دم که یادت کردم
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۱۰:۱۷ شب
۱آذر۱۳۹۳
سیاهی شب را گاه دل‌گیرم
گاه‌گیر می‌کند دلم
سیاهی شب پاینده
و این دل من است و گیری‌اش
که عارض
چه دل‌انگیز
سیاهی پرفروغ شب!
این دل من است، گاه گیر می‌کند
گاه دل‌گیر می‌شود
در سیاهی پایندهٔ پرفروغ شب
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۷:۳۸ شب
۸فروردین۱۳۹۳
رفته بودم
برای پختن خامهٔ خام وجود
که در اسارتش من
نزد حضرت استاد
ابتدا پختهٔ بارگاهش شدم
و آستانش
در اثنای گفت‌و‌گو
پختگی صدای حضرت استاد
بود و مرتبت در علوّ علمی‌اش
که پخته‌اش شدم
شک بردم در انتها به خود
آخر فهم نشد
پختهٔ وجود حضرت استاد
یا خامِ خامی وجود خویش!
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۹:۲۰ شب
۱ااسفند۱۳۹۲
من نیز مثل تو
تو مثل ما
ما مثل آن‌ها
آن‌ها مثل شما
شما مثل من
صرف می‌کنیم فعل ناامیدی
و خسران را
بی‌اعتمادی می‌بارد
از چشم‌ها
تظاهر به بی‌اعتنایی
و عادت در مرّگی روزانه
و روی‌گردان از دنیا
گرچه سرگردان غرقه‌ایم در آن
متوحش از هم‌نوع
در اجتماع انسانی ملل
و قاب جامعه
قرنطینه در چارچوب خیال
و ذهن
پادزهر این طاعون
همیشه دو چیز بوده و هست
ایمان
و به دنبالش عمل صالح
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۰۷:۰۷ شب
۸فروردین۱۳۹۳
آن قدر مشغولم به روزمرّگی
که نفهمیدم هیاهوی کلاغ
از سر نو بودن روز بود
و در پی روزی نو واردشدن
به میدان کارزار
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۴:۴۵ ظهر
۲۷بهمن۱۳۹۲
کمان شد سرو
نه از پاییز
نه از سرما
که از زیبایی روی پری‌رویی
چه قد خم کرد
حواسم نیست
که قدری این هوا سمی است
کمان شد سرو
و در چلّه
قد رعنا و سرسبزش
چه عزمش جزم رفتن شد
و دولت در کمان در شد
هوا پر مه
و تیری در دل ظلمت
نبودش اختیار اما
دلیری نه جسارت کرد
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۸:۲۱ صبح
۸آذر۱۳۹۳
