چگونه عظمت روح بسنده کند به این سرای
و چگونه اشباع گردد
به فرض محال
بگردد و بگردید، اشباع را گویم
چگونه در تحیّر به سر نبرد
ابدیت از برای ادبیات این سرای
لقمهای است بس بزرگ
و نه محدود به حد و حدود فرش!
تحیّر در وسیله است
در ابتدای رسیدن
نه در هدف
و نیز نه در کمال روح
اما لابد میدانی تکامل و شکوفایی
در همین وسیله است
و طی طریق کردنها
از این دو: هدف و وسیله
هیچکدام منکوباند
و هیچکدام موجّه دیگری
به اینجا که رسیدی
تازه میفهمی ابدیت در ابدیت جاری است
و اکنون زندگی را آغاز گفتهای
محمدباقر قنبری نصرآبادی
سال ۱۳۹۲