مندرس‌های تکراریِ نسبی
را به نظاره ایستادم
سرشار از کثرت
و احساسم خالی از جریحه
در عوض فقط حس‌گرهایم بود
که فعال می‌شدند گاهِ نظاره
و این برازندهٔ بشر متمدنی
چون من!
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۷:۴۹ شب
۱اسفند۱۳۹۲
......
......
همگان دیدند و من
نیز دیدم
آن همگان پیچک زمانه را
و دیوانه‌وار آویزانش شدند
من پیچش پیچک زمانه را
و گریزانش شدم
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۱۰:۴۱ شب
۱۷آبان۱۳۹۲