یک عمر نگران منقرض‌شدن پلنگ ایرانی و انواع گونه‌های دیگر حیوانی بودیم.
از امروز باید نگران منقرض‌شدن گونه‌ای از انسان‌ها باشیم.
پی‌نوشت:
۱. محیط‌بانان شرافتمند در حال انقراض هستند!
۲. اشاره به شهادت محیط‌بانان به دست قاچاقچیان.
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۵:۲۴ عصر
۹تیر۱۳۹۵
امشب پسربرادرم، امیرمسعود را آورده بودند خانهٔ ما. کنار مامانم خوابیده بود.
مامانم پای تلویزیون احیا گرفته بود. قرآن کنار دستش، روی رحل بود و کتاب دعا روی پاش.
فراز پنجم‌ششم دعای جوشن بود. من آماده شده بودم بروم بیرون. چشمم که افتاد به امیرمسعود دلم برایش ضعف رفت.
آن بچهٔ نساز و شلوغ خیلی معصومانه خوابیده بود. نمی‌شد لپ‌های تپلش را بوس نکرد.
رفتم بوسش کنم، مامانم دوسه کلمهٔ دعا را بلندتر خواند. یعنی که بیدار می‌شه! برو. گفتم حالا از این یک بوس؟
شانه‌هاش را انداخت بالا و ادامهٔ دعا را زیرلب زمزمه کرد. یعنی مسئولیتش با خودت.
خندم گرفت و گفتم باشه. همین که بوسش کردم با همان چشم‌های بسته دستش را انداخت دور گردنم و دیگه ول نمی‌کرد.
مامانم لبخند ملیحی زد و ابروهاش را انداخت بالا و چندبار سرش را تکان داد. یعنی که های، حال آمدم.
امیرمسعود صدایم زد، دایی جونم! من هم لج‌گرفته از گندی که زده بودم گفتم: که دایی جونت شدم. آره جون خودت!
هیچی دیگه آن بچهٔ معصوم الان در اتاقم، روی تختم نشسته و دارد با لپ‌تاپم برنامه کودک می‌بیند.
این هم از شب سوم احیای من...
از همهٔ شما التماس دعا دارم. به جای من قرآن هم سر بگیرید. تا اون موقع امیرمسعود برایم برنامه دارد.
پی‌نوشت:
خودم قرآن گذاشتم روی سرش!
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۱۲:۳۳ بامداد
۹تیر۱۳۹۵
بمانم
مسافرم
بروم
مسافرم
تا در خدا آرام نگیرم
باز مسافرم
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۱۰:۱۶ شب
۸تیر۱۳۹۵
وسوسه
وهم و تجسّم
با خیال
این نوش جان
پر تلاطم
چون پر قو در هوا
این نوش جان
وارهاندم او به خود
چون من ببردم یاد از او
بی‌یقین
سست و معلق در زمان
این نوش جان
محمدباقر قنبری نصرآبادی
سال ۱۳۹۲
علّامه‌اند نِی‌اند عالم به درد خلق
علّامه‌های عالم به جسم خلق
تنها طواف می‌کنند تنها به دور خود
علّامه‌های جاهل به روح خلق
پی‌نوشت:
منظور از علّامه، دانشمندانِ متمدنِ غرب‌زدهٔ محدود به جسم هستند!
محمدباقر قنبری نصرآبادی
سال ۱۳۹۲
چقدر خوب!
غربی‌ها این همه زحمت می‌کشند
تا «مسئولیت سنگین انسان‌بودن» را
از دوش ما
بردارند
چقدر بد!
ما
به جای تشکر
جفتک تحویلشان می‌دهیم.
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۱۰:۰۱ شب
۷تیر۱۳۹۵
شاهد: من ندیدم این مسلمانِ تروریست
کسی را ترور کند
اما هر تروری
زیر سر این مسلمانِ تروریست
است
همه می‌دانیم
مسلمانان تروریست‌اند
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۵:۰۰ عصر
۷تیر۱۳۹۵
سبد عشق
در این نیل چه کاری دارد؟
به کجا نِیل،
چه میلی دارد؟
به مشیّت
تو به نیلش بسپار
این من را
که خدایش
سرانجام چه تقدیر دارد؟
محمدباقر قنبری نصرآبادی
سال ۱۳۹۲
سوسک می‌رود
زنبور هم
آن یکی پشت به نور دارد
و نِیل به فرش
این یکی رو به نور دارد
و میل به عرش
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۴:۳۸ ظهر
۷تیر۱۳۹۵
می‌دانم باور نمی‌کنی
خودم هم
باور نمی‌کنم
ما مسلمان‌ها آزادیم
اصلاً همهٔ ما آزادیم
آزادیم بردهٔ بی‌چون‌‌و‌چرایشان شویم
آزادیم همدیگر را بکشیم
آزادیم نوکرشان شویم
آزادیم بی‌هویت بشویم
آزادیم خودمان، خودمان را تحویل بدهیم
آزادیم دستگیر شویم
آزادیم زندانی شویم
آزادیم تفتیش شویم
آزادیم دادگاه برویم
آزادیم محکوم شویم
آزادیم اعدام شویم!
آری
هم بیشتر از این‌ها آزادیم
هم بیشتر از این آزادی نداریم!
محمدباقر قنبری نصرآبادی
۱:۲۰ ظهر
۷تیر۱۳۹۵
