کربلا

تو گر مست و تو گر مست و تو گر مست

دهندت از بلا جامی پر از هست

علم کن تا تو مستی کربلا را

که گر خواهی بلا را کربلا هست

محمدباقر قنبری نصرآبادی

۷:۵۵ شب

۲۵اردیبهشت۱۳۹۲

عاشقانه‌های کودکی

سکوت و تنهایی شب‌های زمستانی‌ کودکی‌ام را

تیک‌تاک ساعت قلب تپندهٔ باتری‌خور دیوار ترک‌خورده می‌شکست

چک‌چک قطره‌های نگون‌بخت شیرآب در ظرفشویی موج می‌داد

خُرخُر ادامه‌دار پدربزرگ خراش می‌داد

جیرجیر جیرجیرک غنا می‌بخشید

روشنائی کورمال تک‌تیر چوبی چراغ برق نبش کوچه زینت می‌بخشید

عطر خشک‌شدهٔ گلبرگ‌های محمدی و یاس معطر می‌کرد

هرم رؤیاهای شیرین و تمام‌نشدنی شبانه‌ام گرمای دل‌پذیری می‌بخشید

همهٔ این‌ها را با مادربزرگ پرمِهرم لطیف می‌کردم

اکنون پیدایش نشئه‌آور سپیدهٔ سحرگاهی

فرارسیدن شروع خواب و استراحت طولانی را تا لنگ ظهر نوید می‌داد!

محمدباقر قنبری نصرآبادی

۴:۲۶ سحر

۲آبان ۱۳۹۳

سه‌طلاقه

أنتِ طالق طالقٌ طالق ثریٰ

ثُلاثی مرَّة فی‌الدفعة دنیا تو را

قدیکون مِن علی هذالسُّخُن

ثلاثی مرَّة فی‌الدفعة طالق تو را

محمدباقر قنبری نصرآبادی

۱۱:۳۸ شب

۱۲فروردین۱۳۹۲

دیدند و دیدم

همگان دیدند و من

نیز دیدم

آن همگان پیچک زمانه را

و دیوانه‌وار آویزانش شدند

من پیچش پیچک زمانه را

و گریزانش شدم

محمدباقر قنبری نصرآبادی

۱۰:۴۱ شب

۱۷آبان۱۳۹۲