پاپوشِ رنگی فرشته‌ها

اگر بنا به مرد بود، با سیاهی قیرگون شب سر می‌کرد و به آبیِ آسمان بسنده...

اما حالا که بناست فرشته‌ای هبوط کند، زمین ناگزیر از رنگ‌واره‌هاست و مرد ناگریز از رنگ‌واژه‌ها...

دست‌پاچگیِ مردها به کنار. سیاهی قیرگونِ شب را ببین که هزاران بار رنگ می‌بازد و رنگ‌به‌رنگ می‌شود. چه دلش می‌خواهد در آبی فیروزه‌ای آسمان محو شود!

کسی چه می‌داند، شاید پایمان در پاپوشِ فرشته‌ها و رنگ‌ها فرو رفته باشد!

محمدباقر قنبری نصرآبادی

۱۵:۲۳

۲آذر۱۳۹۶